Schrijver Joris van Casteren is coördinator bij het begeleiden van eenzame uitvaarten in Amsterdam. Maandelijks deelt hij een verslag van zo'n eenzame uitvaart in de Volkskrant.
PARFUM IN HET PORTAAL Meneer P. had een goede baan bij een softwarebedrijf tot de programmeertaal die hij beheerste volstrekt achterhaald raakte. Daarna begon hij te verslonzen. Hij was soms zo ongewassen dat de buurvrouw van de schoonheidssalon hem liever niet over de vloer wilde hebben. Eind April zag de buurvrouw toen ze 's ochtends parfum spoot een boodschappentas voor de deur van meneer P. staan. Een sleutelbos stak aan de buitenzijde in het slot.
SIGARENSTOMPJES OP HET KALE BETON Meneer S. verloor twintig jaar geleden zijn baan en wat later maakte hij zich onmogelijk in het buurthuis waar hij 'Go" speelde. De buurvrouw dacht dat zijn huis leegstond; meneer S. was lang nog slechts administratief in leven.
VERSTRIKT IN EEN COMPLEX Buren hebben geen idee wie de schuwe, jong overleden vrouw was, die in het stinkende, uitpuilende appartement op drie hoog woonde. Ze had geen naam, zegt de verwarde man die haar in huis had genomen. Ze was immers uit de hemel neergedaald.
NERGENS MEER NAARTOE. Meneer G. was welbespraakt en kon heroïsche verhalen over zichzelf vertellen, die vaak slechts een kleine kern van de waarheid bevatten. In werkelijkheid leefde hij er maar een beetje op los, zonder verantwoordelijkheid te nemen.
