Frameworks for Dwelling (2019, Gerrit Rietveld Academie, Amsterdam) legt alledaagse handelingen vast die vaak onopgemerkt blijven—twee handen die een citrusvrucht pellen, een shirt dat zich in plooien vouwt, de schaduw in een hoek van de kamer. Door deze momenten uit te lichten en te vertragen, krijgen ze een nieuwe betekenis, als een choreografie die door jarenlange herhaling is ingesleten. Naast de tekeningen tonen striptekeningen in boeken de stadia van deze handelingen, waardoor de kijker wordt meegenomen in een observatie van tijd en beweging.
Een huis trekt een lijn tussen binnen en buiten en creëert zo een kader dat de intimiteit binnen vergroot. Zoals een vergrootglas iets uitlicht dat anders onopgemerkt zou blijven, brengt ook een kader focus aan: het poetst beelden op die door herhaling dof zijn geworden—een ode aan nabijheid.
De geweven stoffen in de ruimte filteren het licht en voegen een laag van intimiteit toe. De combinatie van textiel en tekeningen weeft niet alleen beelden, maar ook herinneringen en menselijke verbindingen samen.
Een huis trekt een lijn tussen binnen en buiten en creëert zo een kader dat de intimiteit binnen vergroot. Zoals een vergrootglas iets uitlicht dat anders onopgemerkt zou blijven, brengt ook een kader focus aan: het poetst beelden op die door herhaling dof zijn geworden—een ode aan nabijheid.
De geweven stoffen in de ruimte filteren het licht en voegen een laag van intimiteit toe. De combinatie van textiel en tekeningen weeft niet alleen beelden, maar ook herinneringen en menselijke verbindingen samen.
METROPOLIS M - Door Lisa Prins
'Hoewel Fieke Ruitinga afstudeert aan de afdeling textiel, springen wanneer ik haar intieme ruimte inloop vooral de tekeningen aan de wanden in het oog. Met fotografische nauwkeurigheid leggen de werken kleine, alledaagse handelingen vast die we gemakkelijk over het hoofd zien: twee handen die een citrusvrucht pellen, een ander paar handen dat een hekje vastgrijpt. Naast de tekeningen aan de muur liggen er in de ruimte verschillende boekjes die in stripvorm de stadia van de handelingen tonen. Ruitinga vertelt me over de intimiteit van deze subtiele acties. Ze werden belangrijk voor haar toen slecht nieuws in de familie de focus op deze belichaamde handelingen vestigde. Kleine, alledaagse acties leken ineens niet zo vanzelfsprekend meer. ‘Ze zijn in die zin net als weven’, merkt ze op. Ik kijk naar de geweven stoffen die als aan een waslijn bovenin de ruimte hangen. Zowel het werken met textiel als de alledaagse handelingen die Ruitinga vastlegt hebben een bepaalde nauwkeurigheid, een persoonlijke precisie. Ze lijken, hoewel ooit aangeleerd, nu volledig onwillekeurig te worden uitgevoerd. Er zijn meer paralellen tussen de tekeningen en Ruitinga’s geweven werk. Vooral het tijdsintensieve karakter, de hoge aandacht voor het maakproces en de ambachtelijkheid in beide media vallen op. Het werk vraagt eenzelfde concentratie van de toeschouwer: de boekjes laten zich alleen van dichtbij in een persoonlijke relatie lezen. De kleine tekeningen vragen aandacht door hun formaat; de stoffen hebben door de fijne draden van het weefsel een nauwkeurige inspectie nodig. Samen vertellen ze de geschiedenis van hun ontstaan. Ruitinga maakt ons ervan bewust hoe we zijn verweven met de mensen om ons heen, zoals elke draad in het weefsel verweven is met andere draden. Maar het bestuderen van deze kleine elementen in haar werk vormt ook een portaal naar een andere realiteit: ze laat ons reizen zonder de ruimte te verlaten en toont dingen die altijd al voor handen lagen, maar die we nooit eerder echt zagen.'
HET PAROOL - Door Jan Pieter Ekker
'Toen ze hoorde dat haar moeder ernstig ziek was, ging Fieke Ruitinga (28) plots anders naar de wereld kijken: het gaf alles een andere kleur; alles wat dof was geworden door herhaling, leek opgewreven. Ze verwerkte de gebeurtenis in een fraai, met zacht potlood getekend, tekstloos stripverhaal, waarmee ze de rauwe schoonheid die in het alledaagse zit, wil laten zien. Ruitinga presenteert haar boek (oplage 150, prijs 20 euro) in een atelier waarvan de muren zijn behangen met zelf geweven stukjes stof en nóg meer potloodtekeningen, die eenzelfde sfeer ademen. “Ook voor die tekeningen investeerde ik veel energie en aandacht in een heel klein stukje wereld. Ik bewoon en beleef die ruimte zo intens dat zich een nieuwe ruimte openbaart, omdat je dingen ziet die je anders nooit zouden zijn opgevallen: een schaduw, een bepaalde lichtval… Het stelt me in staat om te reizen en te ontdekken in een wereld die ik al ken.”'
OVERDUINPRIJS 2019
'Gerrit Rietveld-alumna Fieke Ruitinga wint de Overduinprijs 2019. Sinds 1992 wordt deze prijs jaarlijks uitgereikt aan een veelbelovende jonge ontwerper. Dit jaar is het de derde keer dat de prijs van de Stichting Henk en Ria Overduinfonds naar een Rietveld Academie-afgestudeerde gaat. Fieke Ruitinga ontvangt de prijs voor haar afstudeerwerk Frameworks of Dwelling. De jury prijst de manier waarop haar werk inzoomt op alledaagse objecten en hoe deze daardoor extra betekenis krijgen.'
'Gerrit Rietveld-alumna Fieke Ruitinga wint de Overduinprijs 2019. Sinds 1992 wordt deze prijs jaarlijks uitgereikt aan een veelbelovende jonge ontwerper. Dit jaar is het de derde keer dat de prijs van de Stichting Henk en Ria Overduinfonds naar een Rietveld Academie-afgestudeerde gaat. Fieke Ruitinga ontvangt de prijs voor haar afstudeerwerk Frameworks of Dwelling. De jury prijst de manier waarop haar werk inzoomt op alledaagse objecten en hoe deze daardoor extra betekenis krijgen.'
